میوه ی شادی
امام علی علیه السلام جواب من و تو رو می ده:
أصلُ العَقلِ القُدرَةُ ، وثَمَرَتُها السُّرورُ
ریشه خرد توانمندى است و میوه آن شادى .
یعنی من انسان توانمند تر از اونی هستم که گمان می کنم . باید خودم رو توانمند بدونم تو مسائل. این رو یکی از دوستام همیشه به من می گفت که خودت باید مسائلت رو حل کنی. حالا منه توانمند این قدرت و توانمندیم رو رو چی باید سوار کنم؟ رو چی باید سرمایه گذاری کنم؟ رو خرد. اگه به توانمندی که باورش دارم آب خرد بدم این درخت رشد می کنه و اگه آب بهش بدم و نور الاهی و کود بدم و علف هرزهایی که همه جا رشد می کنه رو بچینم اون وقته که ثمره می ده ومن می تونم ازش بهره ببرم. ثمرش چیه حالا؟ شادی. جالبه که از توانمندی و خرد و عقلت استفاده می کنی برای اینکه میوه ی شادی رو بخوری؟ یعنی شاداب باشی؟ مگه این سرور و شادابی چه فایده ای برای انسان داره؟ چه نفعی به انسان می رسونه؟ اصلا مگه مهمه ما آدم ها شاد باشیم؟؟!!!!!
