راه میانه
سه شنبه, ۱۸ مهر ۱۳۹۱، ۱۱:۴۳ ق.ظ
انسان، چگونه باید باشد تا زمانی که تعریفش می کنند به خود غره نشودو خدا را ببیند در این تعاریف و زیبایی ها و شکر و امدادهایش از خداوند بیشتر شود
و زمانی که او را نقد میکنند و عیوبش را بر می شمرند و از اوایراد می گیرند، بیاندیشد و اگر حق است رفعش کند و اگر حق نیست، دلخور نشود و متشکر از دغدغه دیگران در راستای هدایت خود باشد؟
انسان چگونه باید باشد که در او تمجید و تحقیر دیگران، تاثیری نکند و صرفا خدابین باشد و عامل به وظیفه؟
