در روایت است که نفرین فردی که به او ستم شده، از درگاه الهی رد نمی شود و مستجاب است:
الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : ثَلاثُ دَعَواتٍ لا یُحجَبنَ عَنِ اللّه ِ تَعالى : دُعاءُ الوالِدِ لِوَلَدِهِ إذا بَرَّهُ و دَعوَتُهُ عَلَیهِ إذا عَقَّهُ ، و دُعاءُ المَظلومِ عَلى ظالِمِهِ و دُعاؤُهُ لِمَنِ انتَصَرَ لَهُ مِنهُ ، و رَجُلٌ مُؤمِنٌ دَعا لِأَخٍ لَهُ مُؤمِنٍ واساهُ فینا و دُعاؤُهُ عَلَیهِ إذا لَم یُواسِهِ مَعَ القُدرَةِ عَلَیهِ وَ اضطِرارِ أخیهِ إلَیهِ .[1]
امام صادق علیه السلام : سه دعاست که از درگاه خداوند متعال رد نمى شود : دعاى پدر براى فرزندش ، هر گاه که به او نیکى کند ، و نفرینش در حقّ او ، آن گاه که از او نافرمانى نماید ؛ نفرین ستم دیده در حقّ کسى که به او ستم کرده است ، و دعایش براى کسى که انتقام او را از ستمگرى گرفته است ؛ و دعاى مرد مؤمن براى برادر مؤمنش که به خاطر ما نسبت به او مواسات کرده است ، و نفرینش در حقّ او که مى توانسته به وى کمک کند و نکرده ، در حالى که وى به آن محتاج بوده است .
و چه مظلومانی بالاتر از ائمه معصومین علیهم السلام.
و این جا پیش می آید که:
آیا حضرات معصومین علیهم السلام کسانی را نفرین کرده اند؟ و یا طبق این روایت: الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: إنّا أهلُ بَیتٍ مُرُوَّتُنا العَفوُ عَمَّن ظَلَمَنا[2]ما خاندانى هستیم که جوانمردى و مرّوت ما، گذشتِ از کسى است که به ما ستم کرده است. اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام،در حق کسی که به آنان ستم کرده اند، نفرین نمی کنند؟
نظر شمادر این رابطه چیست؟ چطور می توانیم این دو روایت که هر دو هم قوی هستند رو با هم جمع کرد؟
-----------------------------
[1] الأمالی للطوسی: ٢٨٠ / ٥٤١ عن الإمام الهادی عن آبائه علیهم السلام ، عدّة الداعی : ١٢١ ، بحار الأنوار : ٧٤ / ٣٩٦ / ٢٣ .
[2] الأمالی للصدوق : ٣٦٤/٤٥٠ .
