Title-less

برون شو ای غم از سینه که لطف یار می‌آید        

                تو هم ای دل ز من گم شو که آن دلدار می‌آید

نگویم یار را شادی که از شادی گذشتست او         

                مرا از فرط عشق او ز شادی عار می‌آید

مسلمانان مسلمانان مسلمانی ز سر گیرید                

                که کفر از شرم یار من مسلمان وار می‌آید

برو ای شکر کاین نعمت ز حد شکر بیرون شد    

                نخواهم صبر گر چه او گهی هم کار می‌آید

روید ای جمله صورت‌ها که صورت‌های نو آمد  

                علم هاتان نگون گردد که آن بسیار می‌آید

در و دیوار این سینه همی‌درد ز انبوهی                

                که اندر در نمی‌گنجد پس از دیوار می‌آید

حرف نخست

سلام دوستان گرامی و عزیز...

خوبید؟

همیشه حرف اول سخته و حرف های بعدی پر مسئولیت.

چیزی نمیگم خودتون بخونین و حرف من رو تو ذهنتون بچرخونین.

این وبلاگ را با تمام حس خوبی که دارم زدم و می خوام این حس را تا اخر عمر نگه دارم و تقویتش کنم و به دیگران ارزانی کنم.

م یخوام قوی باشم. به خدا توکل کنم. شاد باشم. زندگی که خدا به من ارزانی داشته رو به بهترین نحو جت دهی کنم و به پیش ببرمش ان شاالله به لطف خدا و دعای شما دوستانم.

پروردگارا، سپاس گذارم از این حول در قلب. 

التماس دعا