سیــــاه مشــق

این روزها منزل هر کس می روم سعی می کنم هدیه ای ببرم. هدیه اگر نشد ببرم سعی می کنم با روی خوش، او را مهمان اندکی لبخند کنم..اما می اندیشیدم که چه خوب است که بدانم پیامبرم صلی الله علیه و اله و سلم چه نوع هدیه ای دریافت می کرد و چه نوع هدیه هایی می داد..

اکنون می خواهم به این بهانه، اندکی بخوانم از سیره ی پیامبرم صلی الله علیه و اله

اولین روایتی که خواندم می دانید چه بود؟ من دنبال این بودم که ببینم پیامبرم چه هدیه ای می داده است و می گرفته و با خواندن این روایت فهمیدم که من ِ انسان ، به خدا هم هدیه می توانم بدهم...هدیه ام به خدا، نمازی است که در وقت مخصوصی خوانده شود ¹...وقتی که هر کسی این وقت را در نمی یابد . یعنی که هر کسی هم لایق هدیه دادن به خداوند نیست..

بهترین هدیه ای که می توانم به دوستم بدهم چیست؟ فکر کنید و ببینید به ذهنتان می رسید که بهترین هدیه این ²باشد؟ به نظرتان چرا این هدیه از دیگر هدیه ها مهم تر و باارزش تر است؟

داشتم فکر می کردم روی این حدیث...که اگر من عمل کنم و هدیه ای اینچنین پیشکش برادر مومنم بکنم، او آیا، این را هدیه می داند و خواهد پذیرفت؟ می دونین که ناراحت کننده است که انسان هدیه ای به کسی بدهد و او قبول نکند..یا قبول کند و برگرداند...ناراحت کننده است...هم باید ظرفیت هدیه ای اینچنین دادن را در خود تقویت کنم  و هم ظرفیت پذیرفتن هدیه ای اینچنین را ...

یادم آمد که هدیه ای اینچنین، امسال دریافت کردم... هدیه ای شیرین و زیبا بود... 

خداوندا ، روزیمان کن همین دو روایت را توشه ی آخرتمان گردانیم با أحسن اعمالمان..آمین

پاورقی:

1. وَ سُئِلَ الْبَاقِرُ علیه السلام عَنْ وَقْتِ صَلَاةِ اللَّیْلِ فَقَالَ هُوَ الْوَقْتُ الَّذِی جَاءَ عَنْ جَدِّی رَسُولِ اللَّهِ ص أَنَّهُ قَالَ إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى مُنَادِیاً یُنَادِی فِی السَّحَرِ هَلْ مِنْ دَاعٍ فَأُجِیبَهُ هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَهُ هَلْ مِنْ طَالِبٍ فَأُعْطِیَهُ ثُمَّ قَالَ هُوَ الْوَقْتُ الَّذِی وَعَدَ فِیهِ یَعْقُوبُ بَنِیهِ أَنْ یَسْتَغْفِرَ لَهُمْ وَ هُوَ الْوَقْتُ الَّذِی مَدَحَ فِیهِ الْمُسْتَغْفِرِینَ فَقَالَ وَ الْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحارِ وَ إِنَّ صَلَاةَ اللَّیْلِ آخِرُهُ أَفْضَلُ مِنْ أَوَّلِهِ وَ هُوَ وَقْتُ الْإِجَابَةِ وَ الصَّلَاةُ فِیهِ هَدِیَّةُ الْمُؤْمِنِ إِلَى رَبِّهِ فَأَحْسِنُوا هَدَایَاکُمْ إِلَى رَبِّکُمْ یُحْسِنِ اللَّهُ جَوَائِزَکُمْ فَإِنَّهُ لَا یُوَاظِبُ عَلَیْهَا إِلَّا مُؤْمِنٌ صِدِّیق (إرشاد القلوب إلى الصواب ج‏1 ص : 85)  از امام باقر علیه السّلام  در باره وقت نماز شب سؤال کردند، فرمود: همان وقتى است که از جدّم پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلم رسیده که فرمود: خداوند منادى‏اى دارد که در سحرگاهان ندا در مى‏دهد آیا دعاکننده‏اى هست، تا به او پاسخ مثبت دهم؟ آیا آمرزشخواهى هست که او را بیامرزم، آیا خواهنده‏اى هست، که به او ببخشم؟ سپس در ادامه فرمود: همان وقتى است که یعقوب به فرزندانش وعده داد که براى گناهشان طلب عفو نماید و همان وقتى است که خداوند مستغفرین در آن را مدح فرموده که: وَ الْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحارِ و نماز شب در آخر وقت بهتر از اول شب است، و آن وقت اجابت (دعا) است و نماز در آن (وقت) هدیه مؤمن به خداست، پس هدایاى خوبى به خدایتان بدهید، تا خدا جایزه‏هاى بهتر به شما دهد، و بدانید که جز مؤمن صدّیق کسى بر آن مواظبت نمى‏کند

2. قال النّبى صلّى اللَّه علیه و آله: ما اهدى المسلم لاخیه هدیّة افضل من کلمة حکمة تزیده هدى او تردّه عن ردّى. (ارشاد القلوب-ترجمه طباطبایى، ص: 46) پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله: فرمود هدیه و پیشکش نبرد مسلمانى براى برادر مؤمنش که بهتر باشد از کلام حکمت‏آمیز که سبب شود هدایت او زیاد گردد یا او را از کار بدى باز دارد.