سیــــاه مشــق

امروز روز جالبی بود. البته جالب بودنش نه از باب خوشی، شاید از باب صبری که باید می کردم و چیزهایی که باید می شنیدم و دم نمی زدم... دوستان ما را گلوله باران کردند. حالا سر چی؟ سر اینکه من به فلانی فلان حرف رو زدم که نزده بودم. خوبه لااقل خود طرف اومد از من پرسید که من انکار کردم و دیگه هیچی بهم نگفت. ان شاالله که سکوتش تایید تهمت دیگران به من نباشه. به هر حال حمل بر صحت می کنیم. ولی جالبه که دل چه طور از دوستانی که انتظار نداره و فلان حرف رو به آدم نسبت می دن می سوزه. رفتم تو شهر حدیثم تا ببینم درباره ی تهمت زدن  امامم چی فرمودند. این رو فرموده بودند:

إذا اتَّهَمَ المؤمنُ أخاهُ انْماثَ الإیمانُ مِن قلبِهِ کما یَنْماثُ المِلحُ فی الماءِ .

امام صادق علیه‏السلام : هرگاه مؤمن به برادر خود تهمت زند ایمان در قلب او آب شود همچنان که نمک در آب حلّ مى‏شود .     الکافی : 2 / 361 / 1 منتخب میزان الحکمة : 96

وقتی این رو خوندم خیلی ناراحت شدم. مگه من و اون حرفی که به من نسبت داده شده چقدر ارزش داریم که ایمان مومنی بخواد اب بشه اونم به صورتی که در روایت اومده: حل شدن نمک در آب.

خدایا، همه ی ما را ببخشای و از خطای ما در گذر که تو برترین بخشندگانی...آمین

می خواستم جوابش رو بدم و ... ولی  یاد این روایت افتادم و سعی کردم در حد خودم حفظ حرمت کنم.

مَنِ اتَّهمَ أخاهُ فی دِینِهِ فلا حُرمَةَ بَینَهُما .

امام صادق علیه‏السلام : هر کس به برادر دینى خود تهمت زند حرمتى میان آن دو به جا نمى‏ماند.    الکافی : 2 / 361 / 2 منتخب میزان الحکمة : 96

 مگه یه حرف نزده چه ارزشی داره که دوستی من با چند نفر رو بخواد به هم بزنه. حداقل از طرف من که به هم نخوره. از طرف دیگران  که خب اونا مختارن در انتخاب دوست..

دوستای خوبم شما احادیث رو بخونین . کاری به این که چی گفتن و من چقدر ناراحت شدم یا نشدم نداشته باشین. کیف کنین از کلام حضرات معصومین که چه دقیق همه چیز رو برای ما گفتن..