حرف اخر
دوست داشتم پست اخرم عکس بهترین فرد زندگی ام باشد. کسی که عاشقش هستم. عکس خدا را نداشتم. عکس پیامبر را نداشتم. عکس اهل بیتش را نداشتم. اما عکس آقایم را دارم. منور می کند وبلاگم را به قدومش.
پایدار باشی رهبرم
اولین پست پارسال:
خوبید؟
همیشه حرف اول سخته و حرف های بعدی پر مسئولیت.
چیزی نمیگم خودتون بخونین و حرف من رو تو ذهنتون بچرخونین.
این وبلاگ را با تمام حس خوبی که دارم زدم و می خوام این حس را تا اخر عمر نگه دارم و تقویتش کنم و به دیگران ارزانی کنم.
میخوام قوی باشم. به خدا توکل کنم. شاد باشم. زندگی که خدا به من ارزانی داشته رو به بهترین نحو جهت دهی کنم و به پیش ببرمش ان شاالله به لطف خدا و دعای شما دوستانم.
پروردگارا، سپاس گذارم از این حول در قلب.
التماس دعا
حرف آخر:
می گذارم همین بماند به عنوان اولین و اخرین پست.
یادآوری ام کردم که بدانم به خود چه قولی داده بودم.
از همه دوستان سپاسگذارم. پایدار باشید
