سیــــاه مشــق

در راهی قدم برداشته ام. نمی توانم بایستم. چون اقتضای راه بودن و در راه بودن، این است که در حرکت باشم. وقتی که حرکت می کنم باید به راهی بروم. به مقصدی. به هدفی. باید بتوانم راه های مختلفی را که هست، بررسی کرده و یکی را انتخاب کنم. اما من که نمی توانم به انتهای همه ی راه ها بروم تا بررسی اش کنم. باید نقشه ای داشته باشم. نقشه ای که ببینم این راه به کجا می رسد و آن یکی به کجا.. یادم می افتد که انکس که مرا در ابتدای این راه قرار داده ، به من گنجی عظیم هم داده. گنجی که می گفت هر گاه از او استفاده کنی ، گنج هایت چند برابر می شود . بازش می کنم. می گردم ببینم نقشه ی راه را از کجا باید پیدا کنم. چه کسی است که به من می گوید از کدام راه باید بروم. وَ أَنَّ هذا صِراطی‏ مُسْتَقیماً فَاتَّبِعُوهُ [1] خود آنان صراط خداوند هستند. خود آنان راه هستند. وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبیلِهِ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ [2] خود آنان راه های خداوند هستند و من نباید از راه های دیگر پیروی کنم. وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّه‏ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ [3] آنان نه تنها صراط الله و سبیل الله هستند، بلکه هدایت کننده به خداوند نیز هستند.

پس باید پشت سر انان حرکت کنم. یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ [4] وقتی قرار گذاشتم با خودم که پیروی از آنان کنم تا به راه اصلی برسم، در این راه، باید حرف انان را گوش کنم و گویی پدر من هستند و بر من ولایت دارند. إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ  [5]  اگر ولایت انان را بپذیرم ، انوقت است که سعی و تلاشم نتیجه بخش خواهد بود. این را خدایی که به من گنج قران داده بود گفته است: وَ إِنىّ‏ِ لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا ثمُ‏َّ اهْتَدَى‏ [6] . اری . این گنج را باز کردم و گنجی دیگر را یافتم. الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَـذَا وَمَا کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْلا أَنْ هَدَانَا اللّهُ  [7]
عید بزرگ غدیر ، بر شما مبارک و پر توفیق ان شاالله.
 در روز غدیر، پیامبر برای  انانی که جلوتر رفته بودند و آنانی که عقب مانده بودند، صبر کردند و بعد خطبه را ایراد فرمودند. نکند عقب بمانیم. و نکند کاسه ی داغ تر از آش بشویم و از پیامبر و اهل بیت علیهم السلام، جلو بزنیم.!!!

 

[1] . الأنعام : 153   وَ أَنَّ هذا صِراطی‏ مُسْتَقیماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبیلِهِ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ:   این راه مستقیم من است، از آن پیروى کنید! و از راه‏هاى پراکنده (و انحرافى) پیروى نکنید، که شما را از طریق حق، دور مى‏سازد! این چیزى است که خداوند شما را به آن سفارش مى‏کند، شاید پرهیزگارى پیشه کنید

[2] . همان.

[3] . الرعد : 7   وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّه‏ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ :  کسانى که کافر شدند مى‏گویند: «چرا آیه (و معجزه‏اى) از پروردگارش بر او نازل نشده؟!» تو فقط بیم دهنده‏اى! و براى هر گروهى هدایت کننده‏اى است (و اینها همه بهانه است، نه براى جستجوى حقیقت‏

[4] . النساء : 59   یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فی‏ شَیْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً :   اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر [اوصیاى پیامبر] را! و هر گاه در چیزى نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید (و از آنها داورى بطلبید) اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید! این (کار) براى شما بهتر، و عاقبت و پایانش نیکوتر است‏

[5] . المائدة : 55   إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ   :  سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده‏اند همانها که نماز را برپا مى‏دارند، و در حال رکوع، زکات مى‏دهند

[6] . طه : 82   وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى‏  :  و من هر که را توبه کند، و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود، مى‏آمرزم‏

[7] . اعراف/ 43   وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمُ الأَنْهَارُ وَقَالُواْ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَـذَا وَمَا کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْلا أَنْ هَدَانَا اللّهُ لَقَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ وَنُودُواْ أَن تِلْکُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ  :   و آنچه در دلها از کینه و حسد دارند، برمى‏کنیم (تا در صفا و صمیمیّت با هم زندگى کنند) و از زیر (قصرها و درختان) آنها، نهرها جریان دارد مى‏گویند: «ستایش مخصوص خداوندى است که ما را به این (همه نعمتها) رهنمون شد و اگر خدا ما را هدایت نکرده بود، ما (به اینها) راه نمى‏یافتیم! مسلّماً فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند!» و (در این هنگام) به آنان ندا داده مى‏شود که: «این بهشت را در برابر اعمالى که انجام مى‏دادید، به ارث بردید!